SergiRehberi Arşivinden:
Güncel Sergi
Gelecek Sergi
Geçmiş Sergiler
Görseller
1998 / 2001 Resimleri - Levent Çalıkoğlu
1998 / 2001 Resimleri
“Mustafa Horasan’ın 1998 yılında açtığı “alacakaranlık” adlı sergideki grimsi yapıtlar hakkında dokuz ayrı başlıktan oluşan bir deneme-eleştiri yazdığımı hatırlıyorum. O yazıda, annelerinin bile tanımakta zorluk çekeceği bu bodur kahramanların, ne ters-yüz edilmiş bir bedendeki içselleşmiş çirkinliği ne de koridorlarında meleklerin uçuştuğu ruhanî bir güzelliği görünür kılmak amacıyla bir araya getirilmediklerini ısrarla vurgulamıştım. Bir varlık durumundan önce, çirkin olmanın geleneksel güzellik anlayışı ile olan ilişkisini aralamış, neredeyse Goya’dan bu yana keskinleşmeye başlayan bu aleni hesaplaşmanın sancılı sonuçlarını hatırlatmaya çalışmıştım. Sergi, kendine özgü bir ikonoloji oluşturan abartılmış etsel gerçekliğe sahip bu figür gruplarının monokroma yakın bir renk kullanımı içerisindeki iletişimsizliklerini gündeme getiriyordu. İki, en fazla üçünün bir araya gelerek oluşturduğu kompozisyonlar donuk, birbirlerini tanımadan bir arada olma zorunluluğundan kaynaklanan sessiz bir gerilim doğuruyordu. Yine yanlış hatırlamıyorsam zaman ve mekan meselesine yaslanan ve belirgin bir yerleşik düzeni temsil eden yapılarla çevrelenmiş bu figürler arası diyalogsuzluğu Barthes’ın şu sözüne bağlamıştım: “Gangsterler ve tanrılar konuşmazlar, kafalarını sallarlar ve ne olacaksa olur”.
Horasan’ın iki yıl sonra gerçekleştirdiği “hiçbir şey” adlı yeni sergisinde yerleşik düzene ilişkin tüm mimari üniteler ve coğrafya çağrıştıracak karakteristik yapılar ortadan kaldırmış. Zaten, geçen sefer olduğu gibi ağırlığını tek bir renk ve doku denemesine bırakmıyor bu dizi. Belirsizliğe sürüklenen sadece zaman ve mekan değil, her iki öğenin birleşimi ile yaratacağı durumlarda bağlamlarını yitirmiş gibi görünüyor. Horasan, figürler arasındaki kopukluğun içerisine teknolojik ve yaşadığımız dünyaya ait imgeler de transfer ediyor. Şöyle de söyleyebiliriz: başından beri tamami ile kurmaca özelliklerini ardlarına alarak varlık bulan bu figürler artık iyiden iyiye melez bir zamana doğru ilerliyorlar. Çoktan yitirilmiş olan bağlamları şimdi tamami ile sınırları kontrol edilemeyen bir kargaşadan geçiyor. Hatta önceleri kıyamet sonrasına ait gibi görünen bu figürler, etraflarını kuşatan nesne ve elemanlar sayesinde neredeyse ilkel, zaman dışı kalıyorlar. Tıpkı bu resimlerde olduğu gibi soluduğumuz zaman diliminde de biriken, üst üste yerleştirilen çok şey var. Bunu görebilmek için internete girmek yeterli. Sanal dünya yaşadığımız gerçekliğin altını oymakla kalmadı, ayağımızın altındaki zemini de boşluğa yuvarlayıverdi. Yine de tüm bu teknolojik gelişim yaşamdaki ana başlıkları ıskalamamız için yeterli bir veri olmamalı. Erişebildiğimiz onca bilgiye rağmen insan yaşamında değişmeyen hala önemli başlıklar var. Kanımca Mustafa’nın sergisine “hiçbir şey” adını vermesinin de bu teknolojik ilerlemenin sağalttığı durumlarla yakın bir ilintisi söz konusu. Bu sonuca sadece figürlerin yakınlaştırıldığı nesne ve imgelere bakarak ulaşmıyorum. Mustafa, tıpkı geçen sergide olduğu gibi hemen hemen tüm çalışmalarında boyama eylemini ön planda tutan bir tavır içerisinde. Çizgi kadar renge, düzlem kadar tekstüre önem veriyor. Ama deneysel tavır, boyayla fotokopi ile çoğaltılmış olanın kurabileceği riskli, kapalı ve örtük ilişki, bunca gelişimden sonra nedenini tam olarak anlayamadığımız yeni bir gerçeklik doğuruyor. Kendisini damıtarak süzmeye çalışan bu resimler tekrar karmaşaya doğru yuvarlanıveriyor. Bir diğer deyişle “hiçbir şey” olmayan ya da olamamış olan figürlerin etrafını yeni ve tahrik edici imgelerle donatıyor.”
Levent Çalıkoğlu
(Bu yazı 15 Haziran 2000 tarihli Milliyet Sanat Dergisi’nde yayınlanmıştır.)
|
Serginizi
burada duyurabilirsiniz...
Hizmetlerimiz
sergirehberi@gmail.com
|
|
|
|
