SergiRehberi Arşivinden:
Güncel Sergi
Gelecek Sergi
Geçmiş Sergiler
Görseller
Vahram Aghasyan 1974’te Ermenistan’da doğdu, Ermenistan’ın başkenti Erivan’da yaşıyor ve çalışıyor.
Şu anda İtalya’nın Prato kentindeki Centro per l’Arte Contemporanea Luigi Pecci’de yer alan “Progressive Nostalgia” sergisine ve Heterotopias/Heterotopyalar başlıklı I. Selanik Çağdaş Sanat Bienali’ne katılıyor.
Çalışmaları Lyon’da bulunan Musée d’Art Contemporain’deki “Contemporary Video Art from Armenia/Ermenistan’dan Çağdaş Video Sanatı” ve İstanbul’daki Feshane-i Amire’de düzenlenen “Neighbors in Dialogue/Komşulararası Diyalog” sergilerinde yer aldı.
2005’te düzenlenen 51. Venedik Bienali Ermenistan Pavyonu’ndaki “Resistance Through Art/Sanatla Direniş” karma sergisine katıldı.
Son kişisel sergisi “Ghost City/Hayalet Şehir”e ACCEA-Ermeni Çağdaş Deneysel Sanat Merkezi ev sahipliği yaptı. Ermenistan’daki modernlik projesi yarı başarısız, yarı bitmemiş durumda. Aghasyan da, video enstalasyonları ve dijital fotoğraflarında bu mimari sahaları araştırıyor ve yerel modernliğin toplumsal boyutlarını Sovyet mimarisinin tarihsel, figüratif ve jeopolitik boyutlarının analizi aracılığıyla gösteriyor.
Hayalet Şehir
(10. İstanbul Bienali)
149 bin kişilik nüfusuyla Gyumri Ermenistan’ın ikinci en büyük şehri ama 1988 yılındaki korkunç depremde gördüğü ağır hasarla biliniyor. Evsiz kalanlara yardım etmek amacıyla Sovyet Hükümeti Mush adında yeni bir yerleşim bölgesi inşa etmeye karar verdi. Bu bölge şehrin yakınında oldukça büyük bir alan. İnşaat 1989’da başladı ama bitirilemedi. Mush şehir merkezine çok yakın. Merkezden yapılacak on dakikalık bir yolculukla kendinizi bu korkunç ölü binalar “ıssızlığı”nda bulursunuz. Modernizm’in hayaletimsi hortlağı her daim Mush’tadır. Bu bir hortlak çünkü modernist inşaat asla bitmedi. Modernizm Ermenistan’ı asla tam olarak terk etmeyecek, çünkü hiçbir zaman tam olarak gelmedi. Konut binaları ve bölgeleri giderek banliyölere ve şehirlerin dış mahallelerine itildi ve unutuldu. Bugün bile ya az ilgi görüyorlar ya da hiç görmüyorlar. Zamanın ve hava şartlarının insafına bırakıldılar ve bir gün silinip yok olacaklar. Ama bu gerçekleşene kadar belli gerçeklerin sessiz hatırlatıcıları olarak duruyorlar. Mush'un merkezinde durup işlevini yerine getirememiş binalara bakınca insan onlar için amaçlanan parlak geleceği ve bu binaların bünyelerinde taşıdıkları ütopyacı haleyi düşünmeden edemiyor.
|
Serginizi
burada duyurabilirsiniz...
Hizmetlerimiz
sergirehberi@gmail.com
|
|
|
|
